>>
SUNDOME ซันโดเมะ! ป่วนน้อป่วงใหม่จี๊ดใจได้อีก
(แปลเป็นได้แล้วแบบ เอิ่ม....5555 ก็น่ารักดี)
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่า นี่มันหนัง "ทะลึ่ง" ออกแนวตลกขบขันซะมากกว่า แต่หลังจากที่หลวมตัวกดเข้าไปดูแบบงงๆ พูดเลยว่ารู้สึกผูกพันกับตัวละครอย่างที่ตัวเองก็ขาดไม่ถึง โดยเฉพาะกับพระเอกของเรื่อง... ไอบะ ฮิเดโอะ ไม่ลืมชื่อนี้แน่นอน<< ค่ะ เขาถือกางเกงในอยู่ ก็บอกแล้วว่าหนังทะลึ่ง !!!!
และทำให้ขนขวายหาอยู่อีก3ภาคที่เหลือให้จงได้
การที่ภาพยนตร์เรื่องนี้มีมายาวถึง4ภาค ก็น่าจะแสดงว่าได้รับกระแสตอบรับที่ดีมากอยู่
ขอคิดเดียวที่ฉันได้จากการดูเรื่องนี้คือ ในฐานะผู้หญิงคนนึง รู้สึกได้เลยว่าการที่เราไม่ง่ายๆกับผู้ชายนี้มันเท่วะ --- ดีกว่าพวกหนังทะลึ่งแนวเด็กวัยรุ่นอีกมากมายที่มักจะนำเสนอฉาก เรื่องราวการมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ้งแจ้ง เหมือนต้องการจะบอกว่า มีได้แต่ต้องป้องกัน--- แต่ซันโดเมะ บอกว่า ไม่ต้องมีเลยดีกว่า เพราะตลอด4ภาคนี้ พระเอกไม่ได้ "ได้" กับนางเอกเลยคร้าาาาาา
และพึ่งรู้ทีหลังว่า ซันโดเมะ すんどめ แปลว่า หยุด ค่ะ
หยุดก่อนจะมีอะไรกัน ---- แล้วเพลงของพี่บี้ก็ดังขึ้นในหัวของฉัน หยุด รึว่าจะเดินต่อไป 5555555(ชื่อเพลง ถล้ำ เผือไม่เก็ตมุข ไปหาฟังกันได้) อะๆเข้าเรื่องต่อ
เรื่องราวของ ซันโดเมะ
กล่าวถึงเด็กชายคนนึง ไอบะ ฮิเดโอะ ผู้ที่เป็นloserโดยสมบูรณ์แบบ ผู้ที่เป็นอากาศธาตุ แม้แต่อาจารย์ยังจำชื่อไม่ได้ เศร้าเนอะ
การที่เป็นไม่มีใครสนใจทำให้บุคคลิกของไอบะเป็นคนเงียบๆ ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ทำอะไรก็ดูประดักประเดิดไปซะหมด และคนที่ไม่มีใครอย่างเขา คงไม่ต้องถามว่าเคยมีแฟนไหม 5555 เมื่อไม่มีแฟน สิ่งที่เขาชอบทำมากที่สุด (ไม่สิ สิ่งที่ผู้ชายทุกคนชอบทำ) ก็คือ การช่วยตัวเอง มันทำให้เขารู้สึกว่าเขามีตัวตน ในโลกที่เขาจินตาการขึ้นเอง เศร้าคูณ2
วันนึงโลกที่โด่ดเดี่ยวของเขาก็เปลี่ยนไป เมื่อมีเด็กสาวคนใหม่เข้ามาเรียน"ซาฮานะ คุโรมิ" ซึ่งความเห็นส่วนตัว พูดเลยว่าอีซาฮานะน่าจะชอบไอบะตั้งแต่แรกแล้ว แล้วเธอก็ฉลาดพอที่จะดูออกว่าไอบะก็ชอบเธอมากเช่นกัน
แต่คนที่วันๆคิดถึงแต่"เรื่องอย่างว่า" อย่างไอบะ คนอย่างเธอน่ะไม่ยอมตกเป็นแม้แต่นางในจิตนาการของเขาหรอก มันจึงเกิดพิธีกรรม
"สวมปลอกคอ" >>>>>
เพราะจู่ๆ ซาฮานะก็มาเข้าชมรม โรแม๊นนน ชมรมที่ไอบะอยู่ ชมรมที่มีแต่คนเพี้ยนๆ และผู้ชายทะลึ่ง (แน่ล่ะฉันคิดว่ามันเป็นแผนการของยัยซาฮานะ) ชมรมตามจับมนุษย์ต่างดาว ไง เพี้ยนพอมะ 5555
วันแรกที่เข้าชมรม เธอก็บอกเลยว่าเธอรู้ว่าเขาชอบเธอ และคงเอาเธอกลับไปนอนฝัน และไอบะที่แสนน่าสงสาร เขาก็ยอมรับด้วยความloserว่าเขาก็คงทำแบบนั้น และอยากทำด้วย
แต่แน่นอนเธอไม่ยอม... ปลอกคอที่เธอกำลังจะสวมให้เขา และเขาก็ก้มหัวรับมันก็คือ
"เขาห้ามช่วยตัวเอง ถ้าเธอไม่ยินยอม และถ้าเธอรู้ เธอจะหายไปตลอดกาล"
วัดใจไปเลยคร้าาาาาาาาา จริงๆนะจะแอบทำก็ได้ยังไงซาฮานะก็ไม่รู้หรอกมะ แต่คนที่ไม่เคยมีใครอย่างเขา จะกล้าหรอ เขาไม่กล้าเสี่ยงที่จะเสียสาวน่ารักที่เข้ามาสนใจเขาไปหรอก เขาไม่อยากกลับไปรู้สึกไร้ค่าและโด่ดเดี่ยวอีก
เขาจึงอดทน อดทน อดทน เพื่อที่วันรุ่งขึ้นเมื่อไปถึงที่โรงเรียน แล้วเธอจะยังคงยิ้มให้เขา
เธอถามว่าเขาไม่ได้ทำใช่ไหม
ในทุกๆครั้งที่เขาทำอะไรที่แตกต่างจากไอบะคนเดิม รางวัลที่ซาฮานะมอบให้เขาคือ ...กกน. (ก็บอกแล้วว่าหนังทะลึ่ง!
ความจริงจะว่าไปหนังเรื่องนี่ ก็อาจจะมีความเป็น feminism สูงพอตัว เพราะกลายเป็นฝ่ายหญิงที่สามารถควบคุมฝ่ายชายได้ในทุกๆอิริยาบท
มีฉากหนึ่ง ทุกคนในชมรมไปออกค่ายกัน มันเป็นช่วงที่ไอบะสับสนว่าสรุปแล้ว เขาและเธอ เป็นอะไรกัน
และ เขาก็เผลอตัว แอบไปช่วยตัวเอง (ผิดคำสัญญา)
เมื่อซาฮานะมาเห็น เธอก็โกธรเขามากๆ และ หายตัวไป โดยทิ้งเงื่อนไขไว้ว่า ถ้าอยากให้เธอกลับมา เขาต้อง ช่วยตัวเองต่อหน้าทุกคน ถามว่ายอมทำไหม???? จะเหลือหรอ ไม่โดนไล่ออกก็บุญแล้ว แต่ฉากนั้น ทำให้ฉันร้องไห้เลยตอนดู คือ ต้องเข้าใจว่าการยอมทำอะไรที่น่าอาย และคนอื่นคนมองตัวเองเป็นไอโรคจิตแบบนี้ ถ้าไม่รักมากจริงๆ ไอบะจะยอมหรอไอบะไม่สนใจใครแล้ว โลกของเขามีเพียง ซาฮานะ เท่านั้น
เมื่อสาวสวยอย่างซาฮานะทำท่าสนิทสนมกับผู้ชายไร้เสน่ห์อย่างเขา ทำให้ตัวเขามีมูลค่าเพิ่ม จู่ๆสาวเรียวโกะเด็กนักเรียนหญิงอีกคนที่มีเอกลักษณ์ตรงที่หน้าอกใหญ่นั้น ก็ทำทีมาชอบไอบะ แต่ท้ายที่สุดแล้วไอบะก็ยังคงเลือกซาฮานะ
ภาพนี้ เธอให้กกน.เขาเพราะเขาช่วยไม่ให้เธอโดนคำสาปจากเรียวโกะ 55555
มันก็แค่เรื่องเล่าถ้าใครเอาตุ๊กตาวูดูของคนที่ไม่ชอบไปตอกตะปูไว้หลังโรงเรียน คนที่เราเกลียดก็จะโดนคำสาป แต่ไอบะไปหยุดเรียวโกะได้ทัน <<แต่เธอก็ไม่อนุญาติให้เขาทำหรอกนะ
ส่วนภาพนี่เป็นครั้งแรกที่เธอให้เขาดู กกน. แค่เห็นไอบะก็จะเส้นเลือดในสมองแตกตายละ ตื่นเต้นจัด
เธอให้ดูเพราะเขาสามารถเล่นมวยปล้ำเอาชนะเด็กนักเรียนขมรมมวยปล้ำ(มั้ง)คือตัวใหญ่เป็นพี่เบิ้มมากได้
ส่วนภาพนี้ ไอบะได้จูบต้นคอของซาฮานะ เพราะเขามาดูแลเธอตอนเธอป่วย แต่ก็ได้แค่นั้นนะ เธอไม่ยอมให้จูบปากด้วย
ไอบะบอกว่ารสชาติเหมือนสบู่เลย 5555 น่ารัก
ไอบะถามว่า เขาจะจูบแบบนี่ได้นานแค่ไหน
ซาฮานะตอบว่า ได้นานเท่าที่เขาต้องการและเขาก็บอกเธอว่างั้นจูบตลอดไปเลยได้ไหม โอ้ยยยยยยยย ละลาย
ภาพนี้คือช่วง>>>
ไปออกค่าย เป็นช่วงที่ไอบะสับสนหนัก ซาฮานะ ปวดฉี่ก็เลยเข้าไปฉี่ในป่า (ก็ปกติใช่ม้า) แต่ เธอขอมือไอบะ อารมณ์แบบช่วยมาอยู่ใกล้ๆให้อุ่นใจหน่อยไรงี้
เป็นอีกครั้งที่ไอบะพยายามขอ ช่วยตัวเอง
แต่ซาฮานะก็ไม่ให้ เว้นแต่เขาจะทำต่อหน้าทุกคนซึ่งมันทำให้ไอบะยิ่งอึดอัดกับปลอกคอนี้มาก
ภาพนี้ เป็นตอนที่ทั้งคู่กลับมาดีกันอีกครั้ง ซาฮานะโดดจากบันไดโดยที่ไอบะรับได้พอดี แข็งแรงขึ้นเยอะเลยนะ -- นั้นก็เพราะเขาออกไปวิ่งทุกคืนในช่วงแรกๆนั้นเอง ฉากนี้ตอนที่ทั้งคู่จ้องกัน ดนตรีประกอบ ทุกสิ่งที่อย่างลงตัวและทำให้รู้สึกได้ถึง ความสัมพันธ์ที่ยิ่งใหญ่ของทั้งคู่ 
ภาพนี้ในภาค 4 ตอนที่บรรยากาศดูตึงเครียด จู่ๆซาฮานะก็ขอให้ไอบะเขยิบเก้าอี้มาใกล้ๆ เธอไม่ได้เอาหนังสือมา แต่กลายเป็นว่า(สังเกตที่ใต้โต๊ะของไอบะ) ภาพก็พอเล่าเรื่องอะนะ เรียกได้ว่าเสร็จสมอารมณ์หมาย อาจจะเป็นการบอกเป็นนัยๆว่า เธอไม่ได้โกธรเขา หรือ อาจจะเป็นการบอกว่า เขายังคงต้องอยู่ใต้อำนาจเธอต่อไป เพราะแค่เพียงปลายนิ้วของเธอ เขาก็ต้องยอมก้มหัวให้
<<< ชอบรอยยิ้มแบบนี้ของไอบะมากกกกก
จริงๆ แล้วไอบะก็เป็นคนหน้าตาดีนะ แต่ทรงผมการแต่งตัวก็ทำให้เขาเป็น loser ที่สมบมบาทมากๆ
>>>>ภาพนี้น่าจะอยู่ในภาค2 มีการทดลองอะไรสัก
อย่างขอชมรมโรแม๊นนนน ประมานว่าช่วยตัวเองแล้วสามารถผลิตกระแสไฟฟ้าได้ หลอดไฟบนหัวจะสว่าง ซึ่งไอบะทำได้ทนและนานมากๆๆ
มีเหตุการณ์ที่ทำให้ไอบะจำเป็นต้องทำให้หลอดไฟมันสว่างเสมอ ไอบะเกือบหมดแรงแล้วแต่นี่เป็นครั้งแรกที่ซาฮานะจูบเขา แล้วเขาก็กลับมามีพลัง
ภาพนี้จากภาค3
ภาพนี่>>
ฉากทรมานจิตใจไอบะ คือ จะมีประเด็นวัยกลางคนนิรนามที่เข้ามาทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มีปัญหา เป็นฉากที่ไอบะทนความสับสนไม่ไหวอีกครั้ง และซาฮานะก็จบปัญหาง่ายๆเพียงปลายนิ้ว 55555 แต่ครั้งนี่เธอหยุด ก่อนเขาจะเสร็จสมอารมณ์หมาย ไม่รู้ว่าเธอทำเพื่อบอกว่าเธอแคร์เขา หรือ เธอทำเพื่อบอกให้เขาเลิกทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเธอสักที
แต่สุดท้ายยยยยยยยยยย เธอก็จูบเขา เป็นการจบทุกข้อสงสัยอย่างแท้จริงๆ พวกเขารักกัน
มันเป็นมากกว่าการจูบสำหรับไอบะ
บางอย่างในใจมันเชื่อมถึงกัน
แต่ความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นาน เพราะ ซาฮานะป่วย ป่วยมานาน และหนังก็ปู่การป่วยของเธอมาตลอด และวันนึง เธอก็จากเขาไป..... เศร้าคูณร้อยล้าน
ความเจ็บปวดไม่มีมี พูดเลยว่าชา มีแต่ความเวิ้งว้างในใจ ส่วนนึงที่เติมเต็มไอบะมาตลอดได้หายไปอย่างไม่มีวันกลับมา
เหมือนสัตว์เลี้ยงที่เจ้าของตาย โลกทั้งใบ ความทรงจำทุกอย่าง หยุดนิ่ง และจะไม่ดำเนินต่อ
ดนตรีประกอบหนังแทบจะมีเพลงเดียว แต่ปล่อยมาได้ถูกจัหวะ และจับใจซาบซึ้งมากๆ ตลอด4ภาค น่าจะมีแค่เพลงเดียว แต่เชื่อไหมทุกวันนี้ทำนองดนตรีนั้น ยังก้องอยู่ในใจฉันอยู่เลย มันเป็นดนตรีของพวกเขาทั้งสองคนจริงๆ ดนตรีดูสดใสแต่เศร้าในเวลาเดียวกัน
นักแสดงทั้งคู่ ทำให้ฉันหลงรักทั้งสองตัวละครมาก เขาเกิดมาคู่กันจริงๆ
บรรยากาศของเรื่องก็ดูเป็นธรรมชาติ แม้จะมีหลายฉากตอนที่ดูเพี้ยนๆ พิลึก โอเว่อแอคติ้งตามแบบของหนังญี่ปุ่นแต่ก็ไม่ได้รู้สึกขัด
นำเสนอเรื่องเพศและฉากทะลึ่งได้ไม่มากไม่น้อย ไม่เกินงามจนกลายเป็นหนังโป้
ปลูกชุดความคิดให้เด็กหญิงอยากเป็นความสาว ซิง บริสุทธิ์ไว้ อย่างซาฮานะ เพื่อที่เธอจะหนักแน่นมากพอและสามารถควบคุมคนรัก และความสัมพันธ์ให้เป็นไปอย่างยาวนาน นานมากพอจะแน่ใจว่าจริงๆแล้วเรารักกันจริงๆไหม
และแม้แต่เด็กผู้ชายที่ไร้ตัวตนก็ยังสามารถมีโอกาสมีความรักที่ยิ่งใหญ่กับผู้หญิงที่เหมือนอยู่เกินเอื้อมได้ ภาพเขากล้าหาญพอ อดทนต่อสู้กับตัวเองได้อย่างไอบะ ...............
โดย เจลดา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น